Με τη χάρη Θεού η Ιεραποστολική μας δραστηριότητα με σκοπό τη δημιουργία ενός Δημοτικού σχολείου στο Λουγκουζί συνεχίζει και .Με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς ετοιμάσαμε , τέσσερα καινούργια Ιεραποστολικά τετράδια , με πανέμορφα πολύχρωμα εξώφυλλα από αυθεντικά σχέδια της Αφρικής και απευθύνονται σε άλλα παιδιά που ξεκινούν τώρα την σχολική τους διαδρομή. Κάθε τετράδιο διατίθεται στην τιμή των 2 ευρώ από την Ιερά Μ. Παναγίας Χρυσοπηγής.
Διαβάστε σήμερα

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Αφρική Καλημέρα..



Απόσπασμα από το βιβλίο της Γαλάτειας Γρηγοριάδου Σουρέλη
Ο Γιόμο ήξερε πως ο παπα-Λευτέρης παίδευε το μυαλό του να βρει αρχή,ν'αρχίσει.Δεν κούνησε,μόνο περίμενε.
-Μια φορά,το Καλό,το Κακό,η Φωτιά,το Νερό και το Φίδι ζούσαν μαζί πολύ μονοιασμένα,έτσι περίεργα άρχισε να μιλάει ο παπα-Λευτέρης.Έζησαν έτσι πολύ καιρό,ώσπου μια μαύρη μέρα,το Κακό βαρέθηκε πια το φίδι.Πήγε στη φωτιά και της είπε:
-Δεν βλέπεις πως το φίδι το τιμούν περισσότερο απ'όλους εμάς κι εκείνο δεν μας ανταποδίδει τίποτα;Θα 'ναι καλύτερα να το βγάλουμε από τη συντροφιά μας.Εσύ,Φωτιά,θα περιμένεις να το πάρει ο ύπνος και θα το κάψεις.Αλλά δε θα πεις τίποτα γι'αυτό,για να μη θυμώσουν μαζί μας οι σύντροφοι μας.

Έτσι κι έγινε.Μια νύχτα το φίδι κάηκε και πέθανε.Το καλό τα κατάλαβε όλα και είπε μέσα του "Υπομονή." Ύστερα από λίγο καιρό,το Κακό θέλησε να ξεφορτωθεί τη Φωτιά από φόβο μήπως το μαρτυρήσει.Φώναξε μια μέρα το νερό κατά μέρος και του είπε:
-Αν είσαι άξιο να κρατήσεις σιωπή,θα σου αποκαλύψω ένα μυστικό.Μάθε πως τον φίλο μας το φίδι,η φωτιά τον σκότωσε.Αν θέλεις,μπορούμε να εκδικηθούμε τον φίλο μας που μας διασκέδαζε με τα σφυρίγματα του.Απόψε τη νύχτα,πέρασε από πάνω της και θα πεθάνει.Το νερό δέχτηκε και ακόμα υποσχέθηκε πως θα κρατήσει σιωπή.Έτσι κι έγινε.Το καλό είδε το πράγμα και είπε: "Υπομονή".Ακόμα λίγος καιρός,και το κακό πλησίασε το βόδι και του είπε:
-Βλέπεις πως καταντήσαμε,είχαμε το φίδι που μας οδηγούσε στα ταξίδια μας,και το χάσαμε.Είχαμε τη φωτιά που μας ζέσταινε τη νύχτα,κι αυτή επίσης μας αφήσε.Πρέπει να ξέρεις ποιος είναι αυτός που έκανε τόσο κακό στη συντροφιά μας.Είναι το φθονερό νερό.Τώρα πρέπει να εκδικηθούμε τους δυο φίλους μας.Εσύ βόδι,πιες όλο το νερό τη νύχτα,και δεν θα γίνει λόγος πια γι'αυτό.Έτσι και έγινε.Το καλό είδε το επόμενο πρωί αυτά που έγιναν και είπε: "Υπομονή".Πέρασε λίγος καιρός και το Κακό είπε στο Καλό:
-Γιατί πρέπει να ανεχόμαστε αυτό το βόδι που μόνο μπελάς είναι και σε τίποτα δε μας βοηθά;Καλύτερα θα 'τανε να το βγάζαμε απ'τη μέση.Ένας λόγος παραπάνω είναι ότι εγώ ξέρω πως αυτό κατέστρεψε το Νερό που μας ξεδιψούσε.
-Κακό,απάντησε το καλό,εσύ είσαι εκείνος που έκανες να χαθούν ένας-ένας οι σύντροφοι μας και τώρα θέλεις να σκοτωθεί το βόδι και έπειτα θα 'ρθει και η δική μου σειρά,και 'συ κακό θα βασιλεύσεις ανενόχλητο και μόνο πάνω στη γη.Ποτέ δε θα δεχθώ μια τέτοια πρόταση.Φύγε από 'δω.Το κακό έφυγε,αλλά τη νύχτα έριξε το βόδι σε μια χαράδρα.Το άλλο πρωί το καλό είδε και είπε: "Υπομονή".Κι έμειναν πια μόνοι το Καλό και το Κακό να παλεύουν.
Σταμάτησε να μιλάει ο μουραδημίδια.Θαρρείς και άκουγε τα βήματα της νύχτας.Ίσως άκουγε την ανασεμία του κόσμου.
-Έφταιξε το Καλό,είπε σε λίγο.Ίσως έκανε περισσότερη Υπομονή απ'όση θα 'πρεπε.Μήπως η υπομονή είναι ο θάνατος του καλού;Κι η Αφρική και ο λαός της,ίσως να έκανε λάθος που έσκυψε το κεφάλι.Τώρα η Υπομονή τελείωσε.Λείπεις καιρό.Στη Ναϊρόμπι άρχισαν οι απεργίες.Πεινούν οι δικοί μας,οι φυλακές γέμισαν,ακόμα και μικρά παιδιά φυλακίσανε,φωτιά βάζουνε στα χωριά μας,οι δικοί μας αγρίεψαν,καίνε τη γη και τις σοδιές -χαμήλωσε τη φωνή και τα μάτια ο παπα-Λευτέρης για να πει τον μεγάλο το λόγο- σκοτώνουνε κιόλας,δεν πέφτει πια μόνο βροχή ο ιδρώτας στη γη,μα πέφτει και αίμα,κι είναι το ίδιο κόκκινο το αίμα,είτε βγαίνει από άσπρο,είτε από μαύρο.Ω κακό,νίκησες,γιατί το καλό υπομόνεψε!
Λυγμό είχε η φωνή,κι όπως είχε πέσει πια η νύχτα δεν ξεδιάκρινε αν έκλαιγε ο παπα-Λευτέρης ή η Αφρική ολόκληρη.Με κόπο κρατήθηκε ο Γιόμο να μη κλάψει σαν μωρό,νοσταλγώντας ξαφνικά,αχ να ήταν μωρό για να κλάψει!!
Είχε μάθει ο Γιόμο εκεί που ήταν για τα φοβερά που γίνονταν στον τόπο του.Γιατί τα φοβερά έχουν φτερά.Και γοργοπόδαρα τρέχουν να προφτάσουν τους ανθρώπους.Μα γεννημένος στην ίδια κούνια ο άνθρωπος με την ελπίδα,πάντα πιστεύει πως η έκταση του κακού είναι μικρότερη από αυτή που ακούει.Μα τώρα,η άλλη ομογάλακτη αδελφή του ανθρώπου,η φαντασία,βοήθησε τον Γιόμο να κάνει εικόνα,να δη μπροστά του ολοζώντανα αυτά που με λόγια - κι είναι φτωχά κι ανήμπορα τα λόγια- ο παπα-Λευτέρης του είπε.Παραλογισμένος άκουγε τους θρήνους των ανθρώπων και της γης,είδε κοκκινισμένη τη γη και κοκκινισμένους τους θόλους του ουρανού απ'τις φωτιές,είδε τα αγρίμια πονετικά να αποτραβιούνται για να χωθούν στις φωλιές τους οι καταδιωγμένοι άνθρωποι.Δάγκωσε τα χείλια του και ούτε ένιωσε πως τα είχε ματώσει.Το ασπράδι του ματιού του γέμισε κι αυτό αίμα.'Ηθελε κι άλλα να ρωτήσει,κι άλλα να μάθει,μια ανάγκη να πληγιάσει όλο το είναι του,να το μαστιγώσει.Θα 'θελε κι άλλα να ρωτήσει,μα τώρα μια λύπηση ήρθε.Κι ήταν τούτο το πρώτο συναίσθημα,πως ήταν στην καλύβα απέναντι απο τον παπα-Λευτέρη που έκλαιγε μαζί με την Αφρική.Έσφιξε τα δόντια του,μάζεψε το κουράγιο του,έσκυψε μπρος,ωηλάφησε,βρήκε τα δυο χέρια του μουραδημήδια.
Η φωνή του μπάλσαμο ακούστηκε.Η ιστορία που μου είπες,που είναι από αυτές που λένε οι παλιοί στον τόπο μας,δεν τελειώνει εδώ παπα-Λευτέρη.Το ξέρεις το τέλος της,τόσο καλά όσο κι εγώ.Θα σου θυμήσω λοιπόν πως τελειώνει η ιστορία.
Το Κακό λοιπόν,φώναξε μια μέρα το καλό και του είπε:
-Τώρα είμαστε μόνο δυο,αλλά ο ένας απο μας περισσεύει.Ας παλέψουμε κι ο νικητής θα είναι ο κύριος του κόσμου.Το Καλό αρνήθηκε.Αργότερα είδαν από μακριά ένα μεγάλο κάμπο που βρίσκονταν μαζεμένα όλα τα ζώα της γης,που τότε ήταν κατοικίδια και έβοσκαν ήσυχα.Κι είπε το Κακό:
-Αρνήθηκες τον αγώνα,κοίτα όμως εκεί κάτω,μεσ'στον κάμπο αυτά τα ωραία κοπάδια.Αυτό να κάνουμε:Αυτός που θα καταφέρει να πιαστεί από το σχοινί του κόκκινου βούβαλου κοντά στο δέντρο εκείνο,θα είναι ο κύριος του κόσμου.Έτσι και έκαναν.Αλλά το καλό,άφησε επίτηδες το κακό να το ξεπεράσει και έτσι να το νικήσει.Πραγματικά έφθασε πρώτο,έπιασε το σχοινί του βούβαλου.Όμως ο βούβαλος μόλις ένιωσε βάρος στο σχοινί άρχισε να τρέχει μανιασμένος.Το κακό,παρ'ολο το φόβο του,δεν άφησε το σχοινί μήπως το αρπάξει το καλό.Ο βούβαλος πήγε κι έπεσε σ'ένα γκρεμό και το κακό τον ακολούθησε.Έτσι το καλό έμεινε ο κύριος του κόσμου.
Ένα τριζόνι που 'χε σταματήσει να ακούσει την ιστορία,δειλά ξανάρχισε λυπητερά να φωνάζει.Ένα μωρό μέσα στη νύχτα έσκουξε.
-Είχε δίκιο το καλό που υπομόνεψε.Τι καλό θα 'τανε αν είχε αψάδα;Πανούργο το κακό,αλλά μας το 'πε η αλήθεια των προγόνων μας,πως το καλό θα γίνει ο κύριος του κόσμου.Βλέπεις,το κακό καταστρέφει και τους άλλους,μα αυτοκαταστρέφεται κιόλας.Πήγε βλέπεις,νομίζοντας πως η δύναμη του,δεν έχει όρια,να δέσει το βουβάλι.
Μα ο βούβαλος έπεσε στο γκρεμό και χάθηκε,είπε ξέψυχα ο παπα-Λευτέρης.
-Αν βοηθήσεις να χαθεί το κακό,είσαι το καλό,και το καλό είναι αθάνατο,γιατί ο Θεός είναι το καλό,βεβαίωσε ήραμα ο Γιόμο. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου